.png)
Erakusketak
Irteerarik ez: artea, boterea eta erresistentzia nekropolitika garaian
Roca Umbert Arte Guneak sistema global garaikidearen botere eta indarkeriaren dinamikak galdetzen dituen erakusketa kolektiboa hartzen du.
Espai d'Arts de Roca Umbert -ek ateak zabaltzen dizkio Sense sortida erakusketari, Mercè Alsinak komisarioa duen erakusketari, nazioarteko eta estatuko hainbat artistaren lanak biltzen dituena. Hainbat hizkuntza erabiliz, sortzaile hauek mundu mailako sistema ekonomikoak giza bizitzan eta planetan duen eragin suntsitzailea zalantzan jartzen dute, artea, politika eta memoria historikoa elkarrizketan jarriz.
Erakusketa marko teoriko sendo batean oinarritzen da, Michel Foucault eta Achille Mbembe bezalako pentsalariengana jotzen duena. Foucaultek, XX.mendean, biopolitika kontzeptua sartu zuen gizabanakoen eta gizarteen bizitzaren gaineko kontrola deskribatzeko. Geroago, Mbembek nozio hori birdefinitzen du nekropolitika terminoarekin, neokapitalismo globalak, sustrai kolonialak dituena, nola inposatzen duen bere nagusitasuna indarkeriaren, giza-esplotazioaren eta baliabideen arpilatzearen bitartez, sistemak baztertutakoei eraginez batez ere. Ikuspegi honek gaur egungo egitura hori "bizi uztea" eta "hiltzea" dinamika ulertzeko aukera ematen digu.
Testuinguru horretan, irudiaren eta memoria historikoaren arteko harremanak protagonismo nagusia betetzen du. Holokaustoak irudikapen krisia eragin zuen artean, argazkilaritzan eta zineman, eta irudiek historia kontatzeko eta memoria kolektiboan eragiteko duten gaitasuna birpentsatu behar izan zuen. Gaur egun, nekropolitikaren esparruan, artistek, argazkilariek eta zinemagileek irudiek injustiziak salatu, begirada kritikoa sor dezaketen eta gizartea sentsibilizatzeko modua aztertzen jarraitzen dute. Alfredo Jaar-ek adierazi zuen kultura dela oraindik beste mundu bat irudikatzea posible den azken espazioa. Zentzu horretan, Mercè Alsinak nabarmendu du ikusgai dauden lanek historia kontatzen ez ezik, hura eraldatzeko asmoa ere badutela.
Aurkeztutako piezen artean, Marina Gržinić eta Tjaša Kanclerren Insurgent Flows: Trans*Decolonial and Black Marxist Futures dokumental esperimentalak arrazakeria estrukturalaren eta kapitalismoaren kritika sendoa proposatzen du ikuspegi transfeminista eta antikolonialetik. Beste ildo batez, Virus, Antoine d'Agata argazkilari frantziarrarenak, munduaren irudi deigarriak jasotzen ditu COVID-19 pandemiaren hilabete gogorrenetan, gorputzaren hauskortasuna eta larritasun kolektiboa erakutsiz, abandonazio instituzionalaren testuinguruan.
Mar de luto ere aurkitzen dugu, Anna Surinyach -ena, Mediterraneoko isildutako heriotzak ardatz dituen argazki-saila, muga-kontrola giza eskubideen gainetik lehenesten duten migrazio politiken emaitza. Bere ikuspuntua, kazetaritzaz harago, enpatia sakona da, aterpe bila dabiltzan pertsonei aurpegia eta ahotsa ematen die eta, horren ordez, axolagabetasunaren harresia aurkitzen dute. Kristiina Koskentola artista bisualak Our Bodies Have Turned to Gold aurkezten du, espiritualtasuna eta kritika ekosoziala lotzen dituen instalazioa, kolonizatutako lurraldeetako erauzketa praktikak eta gorputzaren eta lurraren arteko harreman intimoa aztertzen dituena. Alán Carrasco , Afannosa lotta per strappare alla morte lanarekin, memoria historikoa eta biziraupenerako borroka ikuspegi eskultural eta sinbolikotik lantzen ditu. Azkenik, One in three women, Nieves Minguezaren eskutik, gordin eta sentikortasunez jorratzen du genero indarkeria, dominazio sistemiko normalizatuaren beste adierazpen bat.
Ekainaren 8ra arte, Roca Umbert Arte Gunea gizarte gai premiazkoenekin konprometitutako eszenatoki bihurtzen da. Erakusketaz gain, proiektua beharrezkoa bezain konplexua den eztabaidan sartzeko hainbat bide eskaintzen dituen jarduera paraleloen programa batekin osatzen da. No Exit-ek botere-egiturak krisian jartzeaz gain, publikoa ere gonbidatzen du arteak kontzientzia kolektibo kritikoago eta eraldatzaileagoa eraikitzeko duen paperaz hausnartzera.
Interesatuko
zaizu
...
