Museo Nacional Centro d'Art Reina Sofia- k kanpoko gela berri bat irekiko dio publikoari Nouvel eraikineko terrazetan. Beste ordena bat izenburupean. Geometria utopikoa eta arte zinetikoa Nouvel-eko terrazetan, orain arte inoiz erakutsi ez diren museoko bildumako hiru eskultura daude ikusgai. Joan den mendeko hirurogeiko hamarkadaren amaieran, minimalismoak oinarrizko forma geometrikoetan oinarritutako errepertorio formal batez hornitu zuen eskultura, baina artelan baten eta ikusleen arteko harremana ulertzeko modu berri bat ere sortu zuen: haien parte-hartzerako eta elkarrekintzarako irekitasuna. Orain, Museoko kanpoko areto berri honek, hamarkada haietan geometria lantzeak ekarri zuen sentsibilitate aldaketan azpimarratzen duten lan sorta bat aurkezten du, eta bere hiru maisu handirekin nabarmendu behar den aldaketa, bai Espainian, bai Latinoamerikan.
Alde batetik, Jesús Rafael Sotoren (Ciudad Bolívar, 1923 - Paris, 2005) lana aurkitzen dugu, Latinoamerikako XX. Bere Penetrable lana esekitako PVC-ko tutu malguz osatutako hiru dimentsioko egitura batek osatzen du, ikuslea obran sartzera gonbidatzen duena, behatzaile soil izatetik parte hartzaile aktibo izatera eraldatuz. Sotok ikuslea obran txertatzeko nahia erakusten du pieza honek, espazio artistikoarekiko interakzio zuzen eta pertsonala bultzatuz.
Jarraian, Martín Chirinoren Mediterránea 10 (Las Palmas de Kanaria Handia, 1925 - Madril, 2019), eskultore nabarmena eta El Paso taldeko kide sortzailea, gerraosteko lengoaia plastikoen berriztapenean giltzarria da. Altzairu herdoilgaitzezko xafla leunduan egindako obra honek erritmo pendular batean zabaltzen diren bolumen hutsak aurkezten ditu, uretako paisaiak gogoraraziz eta artista kanariar uhartearen sustraiekin lotuz. Mediterráneas seriearen parte da, Italia eta Grezian zehar egindako bidaietan inspiratuta.
[fitxategia02b91]
Azkenik, Edgar Negreten (Popayán, 1920 - Bogota, 2012) Vigilante rojo forma geometrikoak estetika industrialarekin uztartzeagatik nabarmentzen da. Eskultura, margotutako aluminiozko xaflaz egina, sekuentzia paraboliko batean antolatutako hamar zutabe elementuz osatuta dago. Bere konposizioak ikuslea hainbat angelutatik arakatzera gonbidatzen du, obraren dimentsio zinetikoa nabarmenduz.
Ekimen honek Nouvel eraikineko terrazak artearen, arkitekturaren eta Madrilgo hiriaren arteko elkarrizketarako gune bihurtu ditu. Lan hauek kanpoko ingurune batean integratzeak arte geometriko eta zinetikoaren irakurketa berri bat egiteko aukera ematen du, espazio publikoa eraldatzeko eta elkarrekintza egiteko duen gaitasuna nabarmenduz. Horrez gain, erakusketa honek museoaren bilduma iraunkorra berrantolatzeko prozesuari hasiera ematen dio, 2028an amaituko dena. Etengabe berrikusten den bilduma sendo bat artikulatzea da helburua, museoaren funtsetatik abiatuta narrazio komun bat ezarriz.
[28a5 errenkada]