Erabiltzen ez diren objektuak

Platja d'Aroko Parc dels Estanys-etik ibiltzea beti da esperientzia murgilgarria, baina hilabete hauetan ibilbideak erakargarritasun gehigarria du: Manuel Solàren Horitzó singular erakusketa. Natura eta artea aire zabalean elkarbizitzen diren agertoki honetan, eskultore ospetsuak materialei bizi berria ematen dieten lanen aukeraketa bat aurkezten du, sinbolismoz eta adierazpenez betetako forma bihurtuz.

Manuel Solà (Bartzelona, 1950) artista gisa trebatu zen La Llotja Arte eta Lanbide Eskolan eta, jakin-min intelektual handiz, Eszenografia ikasketak ere egin zituen Institut del Teatren. 70eko eta 80ko hamarkadetan, kezka sozial eta politiko sakonek markatuta, bere arte hastapenetan eragina izan zuten, momentuko ideal politikoekin konprometitutako koadro batekin. Hala ere, laster eskulturaren aldeko apustua egin zuen, burdina, egurra eta harrian aurkitu zuen bere sormen-unibertsoa adierazteko euskarri ezin hobea. Bere lana abangoardia klasikoen tradizioaren parte da, kubismoaren eta konstruktibismoaren eragin handia duena. Burdinezko eskulturaren aitzindari den Juli González edo aurkitutako objektuak elementu artistiko gisa aldarrikatzen zuten dadaista eta surrealista bezalako artistek oihartzun handia dute bere ekoizpenean. Hala ere, Solàk ez du bere piezetan aurretik zeuden elementuak txertatzera mugatzen, berrantolatu eta diskurtso berri bat ematen die.

[2382b fitxategia]

Parc dels Estanys-eko erakusketak lan egiteko modu hori gertutik ikusteko aukera ematen digu. Haren eskulturek, burdin zatiekin, denborak higatu eta aurkitutako harriekin egindako egur zatiekin, mitoekin eta lehen formarekin lotzen diren irudi arketipikoak gogora ekartzen dituzte. Aurpegiek, antzinako totemak gogorarazten dituzten egiturek eta narrazio ezberdin bat iradokitzen duten konposizioek —pieza bakoitza istorio bateko kapitulu bat balitz bezala— esanahiz betetako hizkuntza eskultoriko bat arakatzera gonbidatzen dute ikuslea. Solàren obrek espazioa okupatzeaz gain, hura eraldatzen dute, forma industrialen eta parkearen ingurune naturalaren arteko elkarrizketa ezarriz. Paisaiarekiko elkarrekintza horrek irudi dinamiko eta aldakorra ematen dio erakusketari, non argia, itzalak eta perspektiba konposizioaren funtsezko elementu bihurtzen diren.

Horitzó singular, martxoaren 15ean inauguratu eta 2026ko otsailera arte zabalik, ikuspuntu berezi batekin, tradizio eskultorikoaren eta esanahiz betetako adierazpen garaikide baten arteko zubia eraikitzen duen artista bat ezagutzeko aukera da.