Atzo, Miguel Marcos galeriak 'Tauromía' erakusketari ateak ireki zizkion, Carlos Francok , Espainiako arte garaikidearen izen nagusietako batek, zezenketen munduaren ikuspegi pertsonalean murgiltzen gaituen erakusketa bizi eta sakonean. Erakusketa honek, margolari madrildarrak zezenketak aztertzen dituen lanen aukeraketa bat biltzen du, tradizioa eta modernitatea, edertasuna eta basakeria uztartzen dituen ikuspegitik, guztiak keinuzko eta poetikoko estilo batean bilduta.
Carlos Francok, giza irudiarekin, mitoarekin eta kultur tradizioekin duen liluragatik ezagunak, hona gonbidatzen gaitu zezenketak ezagutzera, inoiz ikusi ez dugun bezala. 'Tauromía'n, zezenketak ez dira ikuskizun bat soilik; arte bat da, koloreak eta formak gizakiaren eta zezenaren arteko liskarren intentsitatea zabaltzen duen drama bat. Bere txikitatik Curro Romero bezalako zezenzaleen figura ikonikoetan inspiratuta, Francok toreroaren mugimendua dantza piktoriko batean bihurtzen du, non kolpe bakoitzak kaputxa baten mugimenduaren dotorezia eta arriskua dituen.
Erakusketak plazaren erdigunera garamatza, baina baita barnera begirako dimentsio batera ere, zezenketak sorkuntza prozesuaren metafora bilakatzen baitira. Francoren lanetan, zezena animalia bat baino gehiago da; arketipo bat da, desafioaren eta pasio menderaezinaren irudikapena, toreatzaileak arrazoiaren eta senaren arteko borroka gorpuzten duen bitartean, artearen eta suntsipenaren arteko oreka prekarioan.
Kolore bizien paleta eta pintzelkada kementsu batekin, Carlos Francok, bere garaian Goyak edo Picassok egin zuten bezala, zezenketak berrinterpretatu eta esanahi berri bat ematen dio: hemen plazaren mugak diluitu egiten dira, espazio sinboliko eta emozional batean bihurtzeko. non borrokak dimentsio estetikoa hartzen du.
Ez da kasualitatea 2022an Corrida Goyesca de Rondaren kartela diseinatzea enkargatu izana, zezenketen mamia itxura garaikidearekin harrapatzeko zuen gaitasunaren aitorpen gisa. Orain, 'Tauromía'n, Francok tradizioaren eta modernitatearen arteko pultsu bisual horri berregokitzen dio eta urrunago hartzen du, zezenketak memoria kolektiboan bizirik dagoen erritual gisa erakusten dizkigu.
[fitxategia2cd1b]